Anioł pasterzom mówił

[ Powrót do kolęd ]

Anioł pasterzom mówił

Anioł pasterzom mówił:
Chrystus się wam narodził!
W Betlejem, nie bardzo podłym mieście
Narodził się w ubóstwie
Pan wszego stworzenia.

Chcąc się dowiedzieć tego
Poselstwa wesołego,
Bieżeli do Betlejem skwapliwie,
Znaleźli Dziecię w żłobie,
Maryję z Józefem.

Taki Pan chwały wielkiej
Uniżył się Wysoki.
Pałacu kosztownego żadnego
Nie miał zbudowanego
Pan wszego stworzenia!

O dziwne narodzenie,
Nigdy niewysłowione!
Poczęła Panna Syna w czystości,
Poroniła w całości
Panieństwa swojego.

Już się ono spełniło,
Co pod figurą było.
Aarona różdżka ona zielona
Stała się nam kwitnąca
I owoc rodząca.

Słuchajcież Boga Ojca,
Jako wam Go zaleca:
„Ten ci Syn mój najmilszy, jedyny,
W raju wam obiecany.
Wy tego słuchajcie!”

Bogu bądź cześć i chwała,
Która by nie ustała
Jak Ojcu, tak i Jego Synowi
I Świętemu Duchowi
W Trójcy jedynemu.

Słowa tej pięknej i nastrojowej polskiej kolędy powstały w XVI wieku w efekcie przekładu sporządzonego z języka łacińskiego, a dokładnie z utworu „Dies est laetitiae (Angelus pastoribus) – była to średniowieczna pieśń religijna śpiewana często chóralnie z okazji Bożego Narodzenia.

Pod koniec XVI wieku składała się z siedmiu zwrotek, niestety nie było do niej zapisu nutowego. Ten z kolei zachował się w wersji na organy, już z następnego, XVII wieku.

Pełny zapis nutowy zawdzięczamy Janowi Maciejowi Mioduszewskiemu, który ujął go w „Śpiewniku kościelnym, czyli pieśniach nabożnych z melodiami w Kościele katolickim używane z 1838 roku”.