Na kopie siana

[ Powrót do kolęd ]

Śwarni Nowy Targ – „Na kopie siana”

Na kopie siana

Na kopie siana, leżałem z rana.
Ja, Wojtek, Maciek i Kuba,
drzymałem mile, przy dobrej chwile,
wej Bartos woła: ach, zguba!
Kochany Wojciechu! Bierz się do pospiechu,
owo coś z nieba wielkiego,
jak góra, by chmura, na dół się toczy,
błyszczy się przedziwnie, aż bolą oczy.
Oj, oj, oj, wstawajcie, prędko uciekajcie,
coś złego.

Budziłem dobrze, kijem po żebrze,
Maćka i Kubę śpiącego.
Wstań miły szwagrze! Coś Bartek gawrze.
Pójdźmy no wszyscy do niego.
Czego tam on ryczy, jako na basicy,
tak grubo wrzeszczy na dole.
Biegliśmy wszyscy trzej prędko po roli,
Maciek padł i krzyczy: głowa mnie boli,
jak boli, tak boli, weźże mnie powoli,
mój Kuba.

Leży na polu, z wielkiego bólu,
stękać już Maciek nie może,
ratujcie, prosi, głowę podnosi,
palić go Kuba wspomoże.
Wciągnął do budy, położywszy dudy,
głowę onemu obwinął.
A skoro to ujrzał Tomek przy domie,
biegł prędko do budy, on leży w słomie,
trochę go poruszył i słomą popruszył,
i wyszedł.

Gdy tak stoimy, wspólnie radzimy,
Chrystus się z Panny narodził,
Anieli grają, wdzięcznie śpiewają,
a że się Maciek obudził.
Wesoła nowina, Panna rodzi Syna,
w stajni, w miasteczku Betlejem,
Weź Kuba barana, ja koszyk gruszek,
i baryłkę wina, by się ta dziecina,
cieszyła.

A ty zaś Rochu, pięknego grochu
weźmij na plecy z pół wora,
pod jednym dachem mieszkasz ze Stachem,
daj Mu tłustego kaczora,
niech weźmie w kobielę, bądzie na niedzielę.
Teraz że idźmy wraz wszyscy,
oglądać na ziemi to Boże Ciało,
co się dla nas ludzi zbawieniem stało,
już tam są Anieli, bośmy ich widzieli,
na szopie.

Ty Tomku brachu, bądźże bez strachu,
chociaż tam jest Józef stary,
za wszystkich gadaj, ofiary składaj,
boś ty był w szkołach u fary.
A my naokoło, zagramy wesoło,
temu Dziecięciu małemu,
So, fa mi, ut re dum, ra ra ra, Panie,
dajemyć podarki, jak kogo stanie,
przyjmij nas w tej sprawie, daj niebo łaskawie,
daj! Amen

Pastorałka „Na kopie siana” została zapisana przez Oskara Kolberga we wsi Ruszkowo, gdzie przebywał w 1865 roku, podczas swojego drugiego pobytu na Kujawach. Pastorałka śpiewana jest w rytm menueta, od XVII wieku popularnego na terenie całej Europy francuskiego tańca ludowego.