Parzeniecki Piotr

Piotr Parzeniecki – ur. w 1895 r. w Warszawie, pułkownik, krwawy stalinowski sędzia wojskowy. W latach 1914-1917 służył w Armii Carskiej, po rewolucji w Rosji w 1917 roku wstąpił ochotniczo do Armii Czerwonej. Od 1919 roku służył w sowieckich służbach specjalnych CzKa, GPU. Ukończył kurs prawniczy w Saratowie w 1924 roku. Od maja 1943 służył w LWP, a od 1944 roku w wojskowym wymiarze sprawiedliwości na stanowiskach: szefa Sądu 4. Dywizji Piechoty, szefa Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie, szefa Sądu Marynarki Wojennej i szefa Sądu Pomorskiego Okręgu Wojskowego.

Znany z prowadzenia rozpraw wbrew wszelkim obowiązującym zasadom. Zwracał się obraźliwie do podsądnych,  nie pozwalał im na żadne wypowiedzi, nie powoływał wskazanych przez oskarżonych świadków, w przerwach zarządzał obfite zakrapiane alkoholem posiłki, w których brał udział sąd, prokurator i obrońcy. W raporcie komisji Mazura napisano: „przewodził w kilku najdramatyczniejszych rozprawach, w których zapadły liczne kary śmierci, np. wyżsi oficerowie marynarki (trzy wyroki śmierci, wykonane), oficerowie lotnictwa (sześć wyroków śmierci, wykonano), gen. Kuropieska (wyrok śmierci, nie wykonano). W tej ostatniej sprawie nie dopuścił żadnego z 37 świadków wnioskowanych przez oskarżonego.” W 1956 roku został przeniesiony do rezerwy.

« Powrót do Leksykonu