Korczyński Grzegorz

Grzegorz Korczyński, właśc. Stefan Kilanowicz, ps. „Grzegorz” – ur. 17 czerwca 1915 r. w Brzezinach, zm. 22 października 1971 r. w Algierze, polski działacz komunistyczny, generał broni LWP, funkcjonariusz MBP i szef Zarządu II Sztabu Generalnego WP – wywiadu wojskowego PRL. W 1937 roku brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej, po stronie komunistów. W sierpniu 1942 roku przerzucony z Francji do Polski przez dowódcę Gwardii Ludowej Bolesława Mołojca. Od 1942 roku członek PPR i GL, dowódca oddziału GL im. Tadeusza Kościuszki działającego na południowej Lubelszczyźnie.

Między listopadem 1942, a lutym 1943 roku we wsi Ludmiłówka i jej okolicach w powiecie kraśnickim Grzegorz Korczyński, i podlegli mu komunistyczni partyzanci z GL, zamordowali około 100 Żydów (głównie kobiet i dzieci). Zbrodnia miała charakter rabunkowy. W 1944 roku był dowódcą obwodu lubelskiego AL. W 1945 roku dokonywał pacyfikacji wiosek na terenie Lubelszczyzny, uznanych za współpracujące z antykomunistyczną partyzantką niepodległościową.

Od 15 marca 1946 do 5 września 1948 roku pełnił funkcję pomocnika ministra w MBP do spraw operacyjnych (miał nadzór nad pracą Departamentu I, Wydziału I Samodzielnego, Zarządu Informacji, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Głównego Urzędu Cenzury). W 1947 roku był zastępcą do spraw bezpieczeństwa dowódcy Grupy Operacyjnej „Wisła” podczas akcji Wisła. Aresztowany 21 maja 1950 roku przez grupę operacyjną Biura Specjalnego MBP i po 4 latach śledztwa oskarżony i skazany na dożywocie m.in. za mordy na ludności polskiej i żydowskiej. MBP zamierzała także wykorzystać materiał dowodowy, aby skłonić Korczyńskiego do zeznań przeciwko Władysławowi Gomułce.

Wyszedł na wolność w 1956 roku na fali politycznej odwilży, a śledztwo przeciwko niemu umorzono. Od końca grudnia 1956 do 1965 roku był szefem wywiadu wojskowego. W latach 1965-1971 był wiceministrem obrony narodowej. W Grudniu 1970 roku dowodził oddziałami Wojska Polskiego, pacyfikującymi demonstracje robotnicze na Wybrzeżu, był jednym z głównych odpowiedzialnych za masakry robotników w czasie tamtych wydarzeń i został za to usunięty z zajmowanych stanowisk, a następnie wysłany jako ambasador do Algierii.