Stychel Antoni

Ks. Antoni Stychel – ur. 13 czerwca 1859 r. w Krasnym Dłusku, zm. 13 stycznia 1935 r. w Poznaniu, polski ksiądz i polityk. W czasie nauki w gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu należał do Towarzystwa Tomasza Zana. Po maturze w 1880 roku rozpoczął studia politechniczne w Berlinie, ale wkrótce przeniósł się do Würzburga na teologię. W czasie studiów był prezesem Naukowego Towarzystwa Akademików Polaków i działał w środowisku polskiej emigracji robotniczej. Święcenia kapłańskie przyjął w 1889 roku. Pełnił szereg funkcji w archidiecezji poznańskiej. Był m.in. kanclerzem kurii i prepozytem kolegiaty Św. Marii Magdaleny.

Był jednym z pionierów katolickiego ruchu społecznego w Polsce. W 1892 założył Katolickie Towarzystwo Robotników Polskich, wokół którego w ciągu kilku lat skupił jeszcze kilka mniejszych organizacji i po zjednoczeniu przez wiele lat był prezesem. Zasiadał w Sejmie pruskim, a w latach 1904–1918 w parlamencie Rzeszy Niemieckiej. Zasłynął w parlamencie Rzeszy jako dobry mówca, zdecydowanie występujący w obronie polskości, m.in. w sprawie dzieci wrzesińskich. Podczas I wojny światowej wchodził w skład tajnego Komitetu Międzypartyjnego, a w 1918 roku prowadził w Szwajcarii rozmowy z paryskim Komitetem Narodowym Polskim.

Był członkiem Ligi Narodowej, Komitetu Obrony Górnego Śląska w Poznaniu i Związku Obrony Kresów Zachodnich. Poseł na Sejm Ustawodawczy, członek komisji konstytucyjnej i oświatowej. W latach 1923–1927 wicemarszałek Senatu. Jeden z członków-założycieli Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania. W 1928 roku wycofał się z czynnego życia politycznego po zakazie kandydowania duchownych do Sejmu i Senatu, wydanym przez prymasa Augusta Hlonda, ale do końca życia pozostał członkiem Stronnictwa Narodowego.