Korniłowicz Władysław

Ks. Władysław Korniłowicz – ur. 5 sierpnia 1884 r. w Warszawie, zm. 26 września 1946 r. w Laskach, polski ksiądz katolicki, współtwórca i kierownik duchowy Dzieła Lasek, kapelan Szkoły Podchorążych garnizonu we Włocławku, działacz społeczny. W 1905 roku wstąpił do Seminarium Warszawskiego, z którego po roku został skierowany na studia filozoficzne i teologiczne we Fryburgu szwajcarskim. Przyjął święcenia kapłańskie 6 kwietnia 1912 roku w Krakowie z rąk biskupa Adama Sapiehy.

W czasie I wojny światowej, w latach 1914-1916, pełnił funkcję kapelana Zakładu Jadwigi Zamoyskiej w Kuźnicach oraz podjął pracę duszpasterską wśród młodzieży pochodzącej z rozwiązanych Legionów Wschodnich i w zakopiańskiej drużynie harcerskiej. W 1916 roku powrócił do Warszawy i pełnił różne funkcje w diecezji: wikariusza m.in. w Parafia św. Stanisława Biskupa Męczennika w Siennicy, archiwisty, cenzora i katechety.

Podczas wojny polsko-bolszewickiej w latach 1919-1920 towarzyszył swoim uczniom, zmobilizowanym do Legii Akademickiej, jako kapelan wojskowy na froncie m.in. pod Lwowem, Sokolnikami i Skniłowem. Był kapelanem warszawskiej Szkoły Podchorążych, a potem garnizonu we Włocławku. Tam był też wykładowcą liturgiki w Seminarium Diecezjalnym a do jego studentów należał m.in. ks. Stefan Wyszyński.

W latach 1922-1930 pełnił funkcję dyrektora Konwiktu Teologicznego dla Księży studiujących na KUL-u oraz był wykładowcą liturgiki. W tym czasie wspierał również lwowskie środowisko „Odrodzenia”, gdzie poznał Tadeusza Fedorowicza. W 1930 ks. Władysław Korniłowicz zamieszkał w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach, który stał się odtąd centrum jego życia i apostolstwa. Udzielił sakramentu Ostatniego Namaszczenia umierającemu marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu.

Podczas II wojny światowej zmuszony był do ukrywania się przed poszukującymi go nazistami za odezwę do chrześcijan niemieckich o zaniechaniu przemocy. Przebywał w Żułowie na Lubelszczyźnie wraz z ewakuowanymi z Lasek dziećmi i siostrami. Tam też wraz z ukrywającym się również ks. Stefanem Wyszyńskim, prowadził wykłady dla sióstr i grupy świeckich, w tym dla kilku przygotowujących się do kapłaństwa młodych ludzi. Mimo zagrożenia prowadził też rekolekcje w okolicznych dworach i w Warszawie. Zmarł w wyniku choroby nowotworowej. We wrześniu 1978 roku rozpoczęto proces beatyfikacyjny ks. Władysława Korniłowicza.