Powstanie warszawskie (2014)
Film „Powstanie warszawskie” przedstawia autentyczne zdarzenia z Powstania warszawskiego. Został zmontowany w całości z ręcznie i komputerowo koloryzowanych kronik filmowych z sierpnia 1944 roku i wyprodukowany przez Muzeum Powstania Warszawskiego. Bohaterami filmu jest dwóch braci, operatorów Biura Informacji i Propagandy (BiP) Komendy Głównej AK, którzy otrzymują zadanie dokumentowania walk. Jeden z nich chce kręcić „prawdziwą” wojnę i robi wszystko, żeby przyłączyć się do jednego z powstańczych oddziałów.
Początkowo dokumentują życie cywilne, pieczenie chleba, działalność kuchni, warsztatów rusznikarskich itp. Poszukując odpowiednich ujęć, wchodzą coraz głębiej – dosłownie i w przenośni – w samo Powstanie warszawskie. I w końcu udaje im się dołączyć do jednego z oddziałów, z którym idą na akcję. Bohaterowie orientują się, że przyszło im uczestniczyć w czymś przekraczającym ich najśmielsze wyobrażenia – świat, w którym się znaleźli, to świat po apokalipsie. Uświadamiają sobie, że ich rolą jest udokumentowanie tej apokalipsy i ocalenie za wszelka cenę taśmy z materiałem.
Dzięki dostępowi do archiwów ekipie filmu „Powstanie warszawskie” udało się ustalić tożsamość wielu ludzi, którzy pracowali dla Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK, tworząc materiały, z których część została wykorzystana w filmie. Do czasów współczesnych udało się ocalić niewielką część zrealizowanych przez nich materiałów.
Sami filmowcy nie byli w stanie oszacować po wojnie ich wielkości. Komplet filmów, liczący 122 szpule taśmy filmowej, został ukryty przed upadkiem Powstania przez żołnierzy z Oddziału Chwaty w piwnicy domu przy ul. Wilanowskiej 1. Filmowe rolki, zwinięte w rulony, zostały umieszczone w gazogeneratorach samochodowych, które następnie przykryto szczelnymi pokrywami i owinięto osmołowaną papą, a później umieszczono w pojemnikach. Pojemniki te zostały odkopane w 1946 roku.
Materiał filmowy przekazano do konserwacji i obróbki. Materiał ten został zmontowany przez Wacława Kaźmierczaka na taśmie 35 mm w jeden film: „Warszawa walczy”, który nie został upubliczniony, lecz ukryty w archiwum, gdzie został pocięty na krótkie kawałki i posklejany chaotycznie bez zachowania chronologii. W tej formie był emitowany w 1956 roku.
Autorem pomysłu na fabułę filmu „Powstanie warszawskie” był Jan Komasa. Scenariusz stworzyli Joanna Pawluśkiewicz, Jan Ołdakowski i Piotr C. Śliwowski. Na potrzeby współczesnej produkcji dialogi napisali Joanna Pawluśkiewicz i Michał Sufin. Film kolorowano używając oprogramowania, wymyślonego i stworzonego w Hollywood. Ze względu na fakt, iż materiały filmowe użyte w Powstaniu warszawskim były mocno wyeksploatowane bądź też zniszczone, w wielu przypadkach ciężko było dobrać właściwy kolor. Każde ujęcie wymagało po wstępnym pokolorowaniu dokładnego opisu i wielu godzin pracy konsultantów historycznych.
Prawidłowe pokolorowanie „Powstania warszawskiego” stanowiło wielkie wyzwanie, podobnie jak zapewnienie poprawności merytorycznej. Przed rozpoczęciem prac przygotowano bazę referencyjną liczącą kilka tysięcy fotografii broni i uzbrojenia, umundurowania, ekwipunku, ubrań cywilnych, infrastruktury miasta, tablic informacyjnych, kilkaset zdjęć różnych rodzajów bruku, płyt chodnikowych itd. Nad stroną merytoryczną czuwali m.in. konsultanci ds. urbanistyki i architektury, varsavianiści oraz konsultanci ds. broni i uzbrojenia.
Data premiery: 9 maja 2014 roku
Czas trwania: 85 minut
Reżyseria: Jan Komasa
http://powstaniewarszawskiefilm.pl/
Zobacz film:
https://www.youtube.com/watch?v=9_P2BFWNujg