Bniński Adolf

Adolf Bniński – ps. Białoń, urodzony 21 sierpnia 1884 roku w Kosowie i zmarły najprawdopodobniej w lipcu 1942 roku – polski ziemianin, działacz kółek rolniczych, monarchista i konserwatysta, wojewoda poznański (1923-1928), członek i współzałożyciel Stronnictwa Zachowawczego, senator IV kadencji i Główny Delegat Rządu RP na wcielone do III Rzeszy ziemie (lata 1940-1941). Studiował rolnictwo na Uniwersytecie Jagiellońskim, także w Monachium i Halle, w roku 1918 mianowany został komisarzem w Łodzi. Przez rok, od 1919, był starostą powiatu średzkiego, następnie wojewodą poznańskim.

Kandydował w wyborach prezydenckich w 1926 roku jako kandydat Związku Ludowo-Narodowego, gdzie mierzył się z Józefem Piłsudskim i następnie Ignacym Mościckim. Od 1937 roku współtworzył i organizował Stronnictwo Zachowawcze i protestował przeciwko rządom sanacji. Po wybuchu II wojny światowej wywłaszczony przez Niemców włączył się w działalność konspiracyjną w Poznaniu. Został aresztowany przez Niemców 26 lipca 1941 roku, więziony w Poznaniu i okrutnie torturowany. Adolf Bniński został wywieziony nocą z 7 na 8 lipca 1942 roku z cytadeli w Poznaniu i zamordowany prawdopodobnie pod Stęszewem. Odznaczony pośmiertnie Orderem Orła Białego, a za życia m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i watykańskim Krzyżem Wielkim Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego.

« Powrót do Leksykonu