1620-1699 r.: Wojny polsko – tureckie

[ Powrót do historii Polski ]

W latach 1620-1699 nastąpił okres szczególnego nasilenia się zbrojnych konfliktów między Polską a Turcją. Już w 1619 roku król Zygmunt III Waza wysłał lisowczyków do Siedmiogrodu w celu dokonania tam dywersji. Między innymi to, a także spalenie Warny przez  Kozaków, najazdy Tatarów na Polskę czy ścieranie się interesów Polski, Turcji i Habsburgów, doprowadziło do wybuchu wojny zwaną wojną chocimską.

Kolejny konflikt miał miejsce w latach 1672 – 1676. Przyczyną wojny były działania wojsk koronnych na Ukrainie wymierzone przeciw Tatarom i hetmanowi kozackiemu Piotrowi Doroszence. Po krótkim oblężeniu Turcy zdobyli Kamieniec Podolski, by następnie ruszyć na Lwów. W 1672 roku, w Buczaczu, podpisano traktat pokojowy, w którym Rzeczpospolita odstąpiła Turcji Podole z Kamieńcem Podolskim oraz część prawobrzeżnej Ukrainy.

Naczelny wódz Jan Sobieski 11 listopada 1673 roku odniósł nad armią turecką wielkie zwycięstwo pod Chocimiem. W 1674 roku do wojny z Turcją przystąpiła Rosja co zmieniło oblicze konfliktu polsko – tureckiego. Od jesieni 1674 do wiosny 1675 Polacy opanowali w walkach z Tatarami całą prawobrzeżną Ukrainę, Turcy wycofali się za Dniestr. W sierpniu 1676 roku nastąpiła kolejna ofensywa Turków, jednak polska armia pod dowództwem Sobieskiego stawiła im opór i 17 października 1676 podpisano traktat pokojowy, który zakończył wojnę.

Wojna 1683 roku rozpoczęła się odsieczą wiedeńską w 1683 roku, a ukończyło ją podpisanie pokoju w Karłowicach w 1699 roku, na mocy którego Rzeczpospolita odzyskała ziemie utracone w poprzedniej wojnie z Turcją z lat 1672-1676 wraz z twierdzą w Kamieńcu Podolskim.

Zobacz więcej: Wojny polsko-tureckie z lat 1620-1699.