1683 r.: Bitwa pod Wiedniem

[ Powrót do historii Polski ]

Bitwa pod Wiedniem została stoczona 12 września 1683 roku. Wojska polsko – austriacko – niemieckie pod wodzą króla polskiego Jana III Sobieskiego rozbiły armię Imperium osmańskiego pod wodzą wezyra Kara Mustafy.W obliczu zagrożenia ze strony tureckiej 1 kwietnia 1683 roku zawarto przymierze między Polską a Austrią przeciwko Osmanom. Gwarantem traktatu został papież Innocenty XI.  Ustalono w nim, że w obliczu zagrożenia któregokolwiek z miast (Kraków albo Wiedeń), druga strona pośpieszy na pomoc oraz, że na utrzymanie wojsk polskich cesarz i papież wyłożą pieniądze. 10 lipca pod murami austriackiej stolicy stanęło blisko 140 – 300 tysięcy ludzi, była to największa armia jaką Turcy zmobilizowali w XVII wieku.

Wiedeń był silnie ufortyfikowanym miastem a obrona miała do dyspozycji 11 tysięcy żołnierzy, prawie 5 tysięcy straży miejskiej oraz mocną artylerię. Przez 2 miesiące Turcy prowadzili nieustanne szturmy, liczba obrońców spadła do około 5 tysięcy. W dniach 4-9 września Turcy znaleźli się w odległości strzału z rusznicy od zamku cesarskiego. Jan III Sobieski ruszył na odsiecz 29 lipca, zabrał ze sobą ok. 27 tysięcy wojsk.

Trasa marszu prowadziła przez Śląsk, Morawy i Czechy. W Austrii Sobieski przejął dowództwo nad całością wojsk austriackich, niemieckich i polskich. Było to razem ok. 70 tysięcy żołnierzy. Bitwa rozpoczęła się o świcie 12 września i trwała 12 godzin. Straty Turków w bitwie wyniosły do 20 tysięcy zabitych i 5 tysięcy rannych, podczas gdy sprzymierzeni stracili 1500 zabitych i około 2500 rannych. Turcy od tej pory przeszli do defensywy i przestali stanowić zagrożenie dla chrześcijańskiej części Europy.

Zobacz więcej: Bitwa pod Wiedniem.