Jam jest dudka Jezusa małego

[ Powrót do kolęd ]

Irena Santor – Jam jest dudka Jezusa małego

Jam jest dudka Jezusa małego,
będę mu grał z serca uprzejmego.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Zagramci mu najpierwej w dudeczki,
wy z nim chyżo skaczcie panieneczki.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Na piszczałce i na multaneczkach,
na bandurce oraz na skrzypeczkach.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Na fujarze, arfie i cymbale,
na organach i wdzięcznym regale.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

W szałamaje i w klawicymbały,
aż dzieciątku nóżki będą drgały.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Na puzonie, cytrze i wioli,
niech się dziecię nacieszy do woli.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Na klarnetach i do lutni zmierzę,
w trąby w kotły na wiwat uderzę,
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Jać będę grał, póki mi sił staje
i sam ci się za instrument daję.
Graj sobie graj, Graj Panie graj.

Jak tylko chcesz do uciechy swojej,
ciągnij strony z ciała, z duszy mojej.
Graj sobie graj, Graj Panie graj.

Bij jak w bęben aż tubalne głosy
serce wyda, niech idą w niebiosy.
Bij Panie bij, bij w serce bij.

Pomnij Jezu żem ja twój jest dudka,
dusza moja twoja jest chałupka.
Żyj we mnie żyj, Żyj, wiecznie żyj

Kolęda „Jam jest dudka Jezusa małego” powstała prawdopodobnie w XVII wieku. Jej autorzy pozostają nieznani. Po raz pierwszy ukazała się w rękopisach staniąteckich wydanych w 1707 roku.