Bocheński Adolf Maria

Adolf Maria Bocheński (ur. 13 kwietnia 1909 w Ponikwie, zginął 18 lipca 1944 pod Ankoną) – polski pisarz i publicysta, podporucznik Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Uzyskał magisterium na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie (1932), wcześniej studiował w Paryżu. Redaktor i publicysta pism „Bunt Młodych” i dwutygodnika „Polityka”. Walczył w wojnie obronnej Polski. Następnie po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939, wraz ze swoim pułkiem przeszedł na Węgry, a stamtąd przedostał się do Francji. W Camp de Coëtquidan ukończył podchorążówkę i z Brygadą Podhalańską wziął udział w bitwie o Narwik. . Tam za męstwo i odwagę otrzymał swój pierwszy Krzyż Walecznych. Później został przydzielony do Pułku Ułanów Karpackich, z którym bronił Tobruku i walczył pod Monte Cassino, gdzie został ranny. Jako żołnierz Brygady Karpackiej pisywał do pisma „Przy kierownicy w Tobruku”. Odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari oraz trzykrotnie Krzyżem Walecznych. Adolf Bocheński był człowiekiem głęboko wierzącym. Mimo to sprzeciwiał się angażowaniu chrześcijaństwa do spraw ustrojowych. Krytykował zarówno sanacje jak i endencje. Odnośnie swoich poglądów na politykę zagraniczną napisał książkę „Między Niemcami a Rosją”.

« Powrót do Leksykonu