Kamiński Aleksander
Aleksander Kamiński – ur. 28 stycznia 1903 r. w Warszawie, zm. 15 marca 1978r. tamże, pedagog, wychowawca, twórca metodyki zuchowej, instruktor harcerski, harcmistrz, żołnierz Armii Krajowej oraz jeden z ideowych przywódców Szarych Szeregów. W czasie II wojny światowej był w konspiracji, już od od października 1939, członek ścisłej Głównej Kwatery („Pasieka”) Szarych Szeregów. Inicjator, organizator i następnie redaktor naczelny „Biuletynu Informacyjnego”, od wiosny 1941 roku centralnego organu prasowego Komendy Głównej AK, najważniejszego pisma konspiracyjnego w okupowanej Polsce.
Od kwietnia 1941 roku, szef BIP Komendy Okręgu Warszawa-Miasto ZWZ – Okręg Warszawa AK. Zorganizował i następnie nadzorował prace Komisji Propagandy, firmującej od wiosny 1942 roku całość produkcji wydawniczej BIP Komendy Okręgu Warszawa AK. Szefem BIP Komendy Okręgu Warszawa AK był do czerwca 1944 roku. Twórca koncepcji, założyciel i od grudnia 1940 roku komendant główny Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”. Najbardziej znane i widoczne efekty działalności „Wawra” to m.in. rysunki „kotwicy” Polski Walczącej i znaki „V”, antyniemieckie napisy w miejscach publicznych, kolportaż ulotek, gazowanie kin, akcje megafonowe.
Autor „Kamieni na szaniec”, książki, która ukazała się po raz pierwszy w lipcu 1943 roku pod tytułem „Kamienie na szaniec. Opowiadanie o Wojtku i Czarnym”. Powstała na podstawie relacji Tadeusza „Zośki” Zawadzkiego o kolegach z 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej m.in. Janie Bytnarze i Aleksym Dawidowskim, napisanej po akcji pod Arsenałem w kwietniu 1943.
Podczas Powstania warszawskiego nadal był redaktorem naczelnym „Biuletynu Informacyjnego”. Po kapitulacji Powstania warszawskiego nie uczestniczył już w działalności konspiracyjnej, ale pozostawał czynny w ZHP. Po przejściu na emeryturę w 1972 powrócił do Warszawy, gdzie zmarł 15 marca 1978. Pochowano go na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie obok Kwatery Szarych Szeregów. Spoczął więc obok Rudego, Alka i Zośki, tak mu bliskich bohaterów „Kamieni na szaniec”. Za pomoc udzieloną w czasie okupacji członkom organizacji harcerzy żydowskich i żydowskiego ruchu oporu, otrzymał pośmiertnie tytuł „Sprawiedliwy Wśród Nardów Świata”.
« Powrót do Leksykonu