Bolesław Śmiały

Bolesław II Szczodry (Śmiały) – ur. ok. 1042 r., zm. 2 lub 3 kwietnia 1081 lub 1082 r., książę Polski w latach 1058–1076, król Polski w latach 1076–1079. Był pierworodnym synem Kazimierza Odnowiciela, bratem Władysława Hermana. Po śmierci ojca został w 1058 księciem polskim. Prowadził politykę zmierzającą do wzmocnienia pozycji państwa na arenie międzynarodowej i uniezależnienia od Cesarstwa.

Ingerował w wewnętrzne sprawy sąsiadów: Czech, Węgier i Rusi. W wielkim sporze o inwestyturę dołączył do obozu papieskiego, co umożliwiło mu w 1076 roku koronację królewską. W 1079 roku skazał na śmierć przez obcięcie członków biskupa krakowskiego Stanisława, czym wywołał bunt możnych i musiał wyjechać z kraju. Uważany jest za jednego z najbardziej utalentowanych władców z dynastii Piastów.

« Powrót do Leksykonu