Frey-Bielecki Jan

Jan Ludwik Frey-Bielecki (ur. 10 sierpnia 1916 w Łodzi, zm. 28 czerwca 1994 w Warszawie) – żołnierz, generał dywizji i polityk.

Należał do KZMP. Od 1941 roku służył w Armii Czerwonej. W 1945 szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa w Warszawie, w latach 1945–1946 szef WUBP w Krakowie. Jako szef WUBP w Krakowie kierował walką z podziemiem niepodległościowym, przede wszystkim z oddziałem Józefa Kurasia „Ognia”. Od 1954 generał brygady i zastępca dowódcy Wojsk Lotniczych. W czerwcu 1956 wydał rozkaz polskiemu lotnictwu prowadzić potajemnie rozpoznanie ruchu wojsk radzieckich z obwodu kaliningradzkiego. W październiku 1956, według wersji podanej przez natolińczyków, wydał stacjonującej w Poznaniu jednostce lotniczej rozkaz zbombardowania radzieckiej kolumny pancernej maszerującej na Warszaw, gdyby negocjacje polskich władz komunistycznych z Chruszczowem zakończyły się fiaskiem. Od października 1956 do 1962 dowódca Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju, pierwszy po wojnie Polak na tym stanowisku. Poseł na Sejm PRL II i III kadencji z ramienia PZPR. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1945), Złotym Krzyżem Zasługi (1947), Krzyżem Partyzanckim (1946), Medalami 10-lecia, 30-lecia i 40-lecia Polski Ludowej.