Rodowicz Jan

Jan Rodowicz ps. „Anoda” – ur. 7 marca 1923 r. w Warszawie, zm. 7 stycznia 1949 r. w Warszawie, harcerz, żołnierz Szarych Szeregów i AK oraz Delegatury Sił Zbrojnych, porucznik. Po klęsce wojsk polskich w kampanii wrześniowej, od października 1939 roku zaangażował się w działalność konspiracyjną zostając członkiem Szarych Szeregów. Brał udział w wielu akcjach małego sabotażu w ramach organizacji Wawer. Jednocześnie uczył się na tajnych kompletach gimnazjum Batorego, gdzie w 1941 roku zdał maturę. Brał udział m.in. w akcji pod Arsenałem. Wziął udział w Powstaniu warszawskim, w którym został ciężko ranny.

Na początku 1945 roku został dowódcą oddziału dyspozycyjnego szefa Obszaru Centralnego DSZ płk Jana Mazurkiewicza. Prowadził akcje propagandowe skierowane przeciwko rządom komunistycznym, rozpoznawał urzędy bezpieczeństwa publicznego, więzienia, ochraniał odprawy dowództwa DSZ. Po rozwiązaniu DSZ i swojego oddziału ukrył część broni. Zajął się z byłymi żołnierzami Batalionu Zośka, ekshumacjami i pogrzebami na Cmentarzu Powązkowskim. 24 grudnia 1948 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy MBP. Zmarł 7 stycznia 1949 roku podczas brutalnego śledztwa w siedzibie MBP przy ul. Koszykowej. Według prokuratury i UB przyczyną jego śmierci był skok samobójczy z okna IV piętra budynku, ale możliwe, że go zamordowano.

« Powrót do Leksykonu