Grzecznarowski Józef

Józef Grzecznarowski (ur. 11 marca 1884 w Końskich, zm. 7 kwietnia 1976 w Radomiu) – działacz socjalistyczny, polityk, prezydent Radomia.

Od 1904 roku członek PPS. Brał udział w rewolucji lutowej w 1917 roku oraz w rewolucji październikowej w Rosji. W listopadzie 1918 został komendantem Milicji Ludowej PPS. Po upaństwowieniu milicji i utworzeniu Milicji Ludowej w grudniu 1918 pozostał nadal komendantem. W 1930 pełnił funkcję prezydenta Radomia. Po uchwale Rady Miejskiej potępiającej uwięzieniu posłów Centrolewu w Brześciu decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych pozbawiony stanowiska prezydenta. Po czteroletnich rządach komisarycznych, od 1938 do września 1939 ponownie został prezydentem Radomia. W latach 1928-1935 poseł na Sejm II i III kadencji z listy PPS. Współdziałał w utworzeniu i wydawaniu pisma „Życie Robotnicze”. W czasie II wojny światowej, po zajęciu przez Niemców Radomia, w dniu 10 listopada 1939, został, jako prezydent miasta, aresztowany i osadzony w obozach koncentracyjnych. Po wojnie wstąpił do PZPR. Poseł na Sejm PRL II, III i IV kadencji (1957-1969). Zasiadał w Komisji Budownictwa i Gospodarki Komunalnej. Odznaczony Odznaczony m.in. w 1932 Krzyżem Niepodległości z Mieczami, w 1967 przez Radę Najwyższą ZSRR Orderem Czerwonego Sztandaru (udział w rewolucji październikowej), a w 1974 Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.