Mijal Kazimierz

Kazimierz Mijal (ur. 15 września 1910 w Wilkowie, zm. 28 stycznia 2010 w Warszawie) – polski polityk.

Choć rodzice byli analfabetami, sam ukończył szkołę powszechną i średnią, po czym podjął wieczorowe studia w Szkole Nauk Politycznych. Wstąpił do PPR (1942).  W 1946 był w stopniu podpułkownika. W latach 1948–1950 szef kancelarii prezydenta RP Bolesława Bieruta. Od grudnia 1948 do marca 1959 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR (członek-założyciel). Uznawany za zwolennika frakcji natolińczyków. Gomułkę krytykował za kompromis z Kościołem katolickim i zaniechanie kolektywizacji. Członkiem PZPR przestał być w 1966. W 1965 założył nielegalną partię KPP. Był zwolennikiem maoizmu i wyemigrował do Albanii, skąd prowadził agitację na rzecz komunizmu. Aresztowany 16 listopada 1984 roku, po ujęciu w trakcie kolportażu ulotek. Zwolniony po 3 miesiącach. W tym samym czasie, ówczesne władze bezskutecznie próbowały przypisać mu śmierć ks. Jerzego Popiełuszki. Ostro krytykował ówczesne kierownictwo PZPR i ruch Solidarności, uznając je za organizacje dążące do obalenia socjalizmu i przywrócenia kapitalizmu. Przeciwnik Unii Europejskiej, oskarżany o antysemityzm. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W tym samym roku otrzymał Order Krzyża Grunwaldu II klasy, Medal za Warszawę 1939–1945 i Złoty Krzyż Zasługi.

« Powrót do Leksykonu