Kazimierz Wielki

Kazimierz Wielki – ur. 30 kwietnia 1310 r. w Kowalu, zm. 5 listopada 1370 r. w Krakowie, najmłodszy syn Władysława Łokietka, król Polski w latach 1333–1370, ostatni król Polski z dynastii Piastów. Unormował stosunki z Czechami i Zakonem Krzyżackim. W 1335 roku udało mu się uzyskać od czeskiego króla Jana Luksemburskiego zrzeczenie się pretensji do polskiego tronu. Na mocy pokoju kaliskiego z 1343 roku odzyskał zajęte przez Krzyżaków Kujawy i ziemię dobrzyńską, w zamian zrzekając się tymczasowo praw do Pomorza Gdańskiego.

Zrzekł się praw do całego Śląska podczas układu w Pradze w 1356 roku. Jego głównym sojusznikiem były Węgry. W polityce wewnętrznej doprowadził do kodyfikacji prawa, rozbudowy systemu obrony państwa oraz rozwoju miast. W 1364 roku ufundował Akademię Krakowską. Zmarł nie pozostawiając legalnego następcy, dlatego po jego śmierci, na mocy wcześniejszych układów, tron polski objął jego siostrzeniec Ludwik Węgierski.

« Powrót do Leksykonu