Zub-Zdanowicz Leonard

Leonard Zub-Zdanowicz ps. Ząb – ur. 6 listopada 1912 r., zm. 12 sierpnia 1982 r., major kawalerii Wojska Polskiego, cichociemny i członek AK, podpułkownik Brygady Świętokrzyskiej NSZ. W czasie kampanii wrześniowej w 1939 roku był dowódcą plutonu pieszego żandarmerii nr 29. Do zadań plutonu należała m.in. ochrona Kwatery Głównej 29 Dywizji Piechoty dowodzonej przez płk. Ignacego Oziewicza, późniejszego komendanta głównego NSZ. W połowie grudnia 1939 roku opuścił Polskę i znalazł się we Francji, gdzie wstąpił do odradzającej się Armii Polskiej. Walczył w Norwegii i we Francji, a następnie stacjonował w Szkocji.

Ostatecznie trafił na początku lata 1941 roku do 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej pod dowództwem gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego. Przeszedł w niej regulaminowe szkolenie spadochronowe i został zrzucony do Polski jako cichociemny. Został zaangażowany w październiku 1942 roku do biernej pracy konspiracyjnej w ramach III Odcinka organizacji Wachlarz. Po rozbiciu Wachlarza od 1 czerwca 1943 roku formalnie przyłączył się do NSZ. Po zarządzeniu koncentracji oddziałów NSZ w Kieleckiem, jego oddział wszedł w skład Brygady Świętokrzyskiej. Po zakończeniu działań wojennych został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. Władysława Andersa we Włoszech. W styczniu 1952 roku wyemigrował z rodziną do Stanów Zjednoczonych.