Wolfke Mieczysław

Mieczysław Wolfke – ur. 29 maja 1883 r. w Łasku, zm. 4 maja 1947 r. w Zurychu, polski fizyk, prekursor telewizji i holografii. W latach 1902–1907 studiował na Uniwersytecie w Liège i w paryskiej Sorbonie. W 1910 roku uzyskał doktorat we Wrocławiu, a habilitował się u  Alberta Einsteina na Uniwersytecie w Zurychu. W 1927 roku odkrył, wraz z Willem Hendrikiem Keesomem, istnienie 2 odmian helu.

Zajmował się także optyką, teorią kwantów i wyładowaniami elektrycznymi w gazach. W 1920 roku odkrył podstawy holografii, wyprzedzając w tym Dennisa Gabora, który w 28 lat później sformułował i rozwinął metodę holograficznego odtwarzania obrazów, otrzymując za to Nagrodę Nobla. Mieczysław Wolfke był wolnomularzem, w latach 1931–1934 wielkim mistrzem Wielkiej Loży Narodowej Polski.

« Powrót do Leksykonu