POP

Podstawowa Organizacja Partyjna (POP) – najmniejsza komórka PZPR, istniała w zakładach pracy, uczelniach i instytucjach kulturalnych. POP działały w latach 1949-1989. Do POP należał każdy członek PZPR. Dla utworzenia POP potrzeba było co najmniej 3 członków partii. Do zadań POP należało m.in.: przedstawianie wstępnych propozycji i wyrażanie stanowiska wobec kandydatów – członków POP – do władz partyjnych, wyrażanie stanowiska wobec osób kandydujących z ramienia PZPR do organów przedstawicielskich, ocena postaw swych członków, wyróżnianie najbardziej aktywnych członków itp., organizacja pracy ideowo-wychowawczej w zakładzie pracy (instytucji).