Lewandowski Walenty

Walenty Lewandowski – ur. 12 lutego 1823 r. w Łaskarzewie, zm. 22 stycznia 1907 r. w Cygankach pod Kutnem, dowódca Powstania styczniowego na Podlasiu. Uczestniczył w Powstaniu węgierskim z 1848 roku, po którym został internowany przez Turków. Wszedł w skład sekcji Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Krótko przebywał w Anglii, skąd w 1851 roku przeniósł się do Paryża. W 1857 roku został profesorem języka polskiego w Szkole Polskiej. W 1861 roku ogłosił odezwę „Do emigracji”, w której poparł zakonspirowane przygotowania do wybuchu Powstania.

W grudniu 1862 roku Komitet Centralny Narodowy wezwał go do przyjazdu do Polski, a 5 stycznia 1863 roku został mianowany naczelnikiem województwa podlaskiego w Powstaniu styczniowym. 24 marca dostał się do rosyjskiej niewoli. Karę śmierci zamieniono mu na osiedlenie na Syberii, gdzie w 1865 roku wszedł w porozumienie ze spiskowcami rosyjskimi co do oderwania Syberii od Rosji. Po wykryciu spisku w 1866 roku był więziony przez dwa lata. Do kraju powrócił w 1877 roku.

« Powrót do Leksykonu