Sławek Walery

Walery Sławek – ur. 2 listopada 1879 r. w Strutynce k. Niemirowa, zm. 3 kwietnia 1939 r. w Warszawie, polityk okresu II Rzeczypospolitej, trzykrotny premier Polski, marszałek Sejmu, wolnomularz, podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego. Członek PPS i jej Organizacji Bojowej, jeden z najbliższych współpracowników Józefa Piłsudskiego, lider obozu sanacji, jeden z głównych twórców założeń Konstytucji kwietniowej.

2 kwietnia 1939 o 20:45, czyli w godzinę śmierci Józefa Piłsudskiego, Walery Sławek strzelił sobie w usta w swoim warszawskim mieszkaniu przy al. Szucha 16. Zmarł dzień później nie odzyskawszy przytomności. Tuż przed próbą samobójczą spalił w swoim mieszkaniu swoje zapiski i urzędowe dokumenty. Miał przygotowywać zamach stanu i obalenie rządu Felicjana Sławoj-Składkowskiego, ale rząd dowiedział się o tym i miał aresztować Walerego Sławka. Informacje te jednak nie zostały potwierdzone w żadnych dokumentach.

« Powrót do Leksykonu