Garnowski Władysław

Władysław Garnowski – ur. 25 listopada 1898 r. w Komarnie, zm. 25 maja 1954 r., pułkownik Wojska Polskiego, prezes Najwyższego Sądu Wojskowego. W 1920 roku walczył z sowietami podczas wojny polsko-bolszewickiej. Ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W czasie niemieckiej okupacji pracował w Sądzie Okręgowym w Rzeszowie. Od maja 1943 roku do lipca 1944 roku pracował w (jak to sam określił) „służbie sprawiedliwości ruchu oporu przy AK”. Był jednym z akowców w stalinowskim systemie prawa.

We wrześniu 1944 roku rozpoczął służbę w LWP, pracował w sądownictwie wojskowym szybko awansując. W 1946 roku został pułkownikiem i wraz z innymi pułkownikami: Zarakowskim, Skulbaszewskim, Karlinerem, Lityńskim i Holderem należał do specjalnego zespołu partyjnego, oceniającego – zgodnie z zasadami stalinizmu – działania wojskowego wymiaru sprawiedliwości. Zespół dbał też o właściwą linię polityczną „Wojskowego Przeglądu Partyjnego”. Tylko w latach 1946-47 sądy, którymi kierował Garnowski skazały na śmierć blisko 60 osób. W latach 1947-49 pełnił funkcję prezesa Najwyższego Sądu Wojskowego. Sam wydał 23 wyroki śmierci. Zarządził egzekucję Hieronima Dekutowskiego „Zapory”.

Władysław Garnowski został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach,  na nagrobku oprócz nazwiska ma wyryte tylko dwa słowa: „Doktor prawa”. Został pochowany w niedalekiej odległości kwatery „Ł” masowego, anonimowego grobu tych, których sam skazał na śmierć.

« Powrót do Leksykonu