Władysław Łokietek

Władysław Łokietek – ur. między 3 marca 1260 r. a 19 stycznia 1261 r., zm. 2 marca 1333 r. w Krakowie, król Polski, był pierwszym władcą Polski koronowanym w Krakowie, w katedrze wawelskiej. Był trzecim synem Kazimierza kujawskiego. Już we współczesnych mu źródłach występuje z przydomkiem Łokietek, wynikającego z niskiego wzrostu. Po śmierci ojca Łokietek wyjechał do Krakowa na dwór swojego bliskiego krewnego Bolesława Wstydliwego. Po śmierci Leszka Czarnego, zgodnie z jego wolą, władza w księstwie sieradzkim została przekazana najstarszemu bratu przyrodniemu zmarłego, Władysławowi Łokietkowi.

W styczniu 1293 roku Przemysł II i Władysław Łokietek, dotychczasowi konkurenci do tronu krakowskiego zawarli sojusz w Kaliszu. Po śmierci Przemysła II decyzją możnych pomorskich i wielkopolskich uznano, że na tron po Przemyśle II zasługuje jego najbliższy sojusznik Władysław Łokietek, który po długich walkach, ucieczce z kraju i powrocie, został koronowany na króla Polski w 1320 roku.

« Powrót do Leksykonu