Surmacki Władysław

Władysław Tadeusz Surmacki, ps. „Sławek”, „Stefan” (ur. 20 października 1888 w Proszowicach, zm. 28 maja 1942 w Magdalence) – polski inżynier, geodeta i polityk.

W walkach, w czasie I wojny światowej, dowodził jako major oddziałem rosyjskim artylerii konnej w Warszawie. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku. Po zamachu majowym 1926 został usunięty z wojska. Podczas wojny z Niemcami we wrześniu 1939 Władysław głosił się na ochotnika do udziału w walkach, lecz został odrzucony jako zbyt stary. W maju 1940 Władysław Surmacki został po Witoldzie Pileckim szefem Sztabu Głównego Tajnej Armii Polskiej. W lecie 1940 został aresztowany i wysłany do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. W marcu 1942 Władysław Surmacki został zwolniony za wstawiennictwem kolegi – niemieckiego inżyniera. Z obozu zabrał meldunki i mapy. Ale natychmiast został ponownie aresztowany i osadzony w więzieniu na Pawiaku w Warszawie. Został zabrany do lasu w Magdalence i rozstrzelany, wraz z 223 Polakami 28 maja 1942. Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

« Powrót do Leksykonu