Zamek Królewski w Poznaniu

Zamek Królewski w Poznaniu – zamek w województwie wielkopolskim. Najstarsza zachowana rezydencja królewska w Polsce.

Został wzniesiony przez Przemysła II (możliwe, że w jakimś stopniu budowany był przez jego ojca Przemysła I). Budowę dokończył Kazimierz Wielki przed 1377 rokiem. Zamek składał się wtedy z wieży oraz gotyckiego domu i otaczających całość murów obwodowych. W późniejszym okresie od południa dobudowano wieżę obronną, wysuniętą poza obręb murów zamku i miasta. W 1434 roku Władysław Jagiełło zlecił przebudowę bardzo zniszczonej już wieży. W XVI wieku rozpoczęto generalną przebudowę zamku. W 1536 roku niedokończony (praktycznie na nowo zbudowany) zamek spłonął w pożarze. Został jednak odbudowany w stylu renesansowym. Nowo zbudowany budynek główny miał trzy kondygnacje nakryte czterema poprzecznymi dachami. Dodano także loggię arkadową od strony dziedzińca, obniżono jednak wieżę. Z tej fazy zamku zachowały się jedynie piwnice. Został zniszczony podczas potopu szwedzkiego, a następnie w 1704 przez wojska rosyjskie i saskie podczas wojny północnej. W 1716 roku zajęli go konfederaci tarnogrodcy. Będący w ruinie zamek został częściowo odbudowany w 1721, jednak nie powstrzymało to dalszej dewastacji. Po II rozbiorze Prusacy rozebrali w 1795 ruiny południowej części zamku. Później w dawnym Zamku znalazł się sąd apelacyjny, a następnie archiwum państwowe (do 1939). W 1945 roku zamek został zniszczony przez Armię Czerwoną. Po wojnie został odbudowany.

« Powrót do Leksykonu