Kaczmarek Czesław

Czesław Kaczmarek – ur. 16 kwietnia 1895 r. w Lisewie Małym, zm. 26 sierpnia 1963 r. w Lublinie, polski biskup rzymskokatolicki, biskup diecezjalny kielecki w latach 1938–1963. W czasie II wojny światowej był zaangażowany w działalność charytatywną, pomagał klerykom i księżom także spoza własnej diecezji. Popierał wyjazdy Polaków na roboty do Niemiec, uważając, że tam mają większe szanse przeżycia wojny. Był przeciwnikiem akcji zbrojnych podziemia przeciwko Niemcom, gdyż uważał że prowadzą jedynie do wykrwawienia się, uważał iż społeczeństwo powinno przeczekać okupację hitlerowską.

Po pogromie kieleckim powołał komisję do zbadania jego okoliczności. 20 stycznia 1951 roku został aresztowany pod zarzutami szpiegostwa na rzecz Stanów Zjednoczonych oraz Stolicy Apostolskiej, faszyzacji życia społecznego, nielegalnego handlu walutami oraz kolaboracji. Był torturowany w areszcie śledczym MBP. Tadeusz Mazowiecki, redaktor naczelny „Wrocławskiego Tygodnika Katolików” opublikował artykuł krytykujący działalność biskupa.

W trakcie pokazowego procesu przyznał się do zarzucanych mu czynów i został skazany na 12 lat więzienia. Wrócił do Kielc 2 kwietnia 1957 roku. Władze nie zaprzestawały represji, w 1961 roku opublikowano „Zielony Zeszyt” autorstwa Leonarda Świderskiego. Zawierał on uderzająco bulwersujące opisy z życia ordynariusza kieleckiego, przypisujące mu prowadzenie rozwiązłego trybu życia. Dwa lata później ukazały się kolejne publikacje tego samego autora, w których powtórzono zarzuty postawione biskupowi Czesławowi Kaczmarkowi podczas procesu we wrześniu 1953 roku. Zmarł na chorobę serca, której nabawił się podczas tortur i więzienia.

W swoim testamencie napisał: „Moim wrogom, którzy niesłusznie przydali mi tyle krzyża i cierpień, mimo wszystko przebaczam, starając się naśladować Chrystusa miłościwego i dziękuję im za daną mi okazję przejścia przez próbę i czyściec na ziemi.”