Taraszkiewicz Leon

Leon Taraszkiewicz ps. „Jastrząb” – ur. 13 maja 1925 r. w Duisburgu w Niemczech, zm. 3 stycznia 1947 r. w Siemieniu, dowódca oddziału Wolność i Niezawisłość na Polesiu Zachodnim, Żołnierz Wyklęty. W 1941 roku aresztowany przez żandarmerię niemiecką za posiadanie materiałów wybuchowych, udało mu się uciec. W 1944 roku wstąpił do oddziału partyzanckiego „Anatola”, aresztowany przez UB. Udało mu się zbiec z transportu jadącego na wschód. Nawiązał kontakt z ukrywającym się komendantem Rejonu AK Klemensem Panasiukiem.

Jego odział rozbrajał posterunki MO, w czasie jednej z takich akcji zginął jego dowódca i Taraszkiewicz objął dowództwo. Na czele swojego oddziału zwalczał grupy bandytów nękające miejscową ludność. Do najbardziej spektakularnych akcji  należy zatrzymanie na trasie Chełm – Lublin rodziny Bolesława Bieruta, w tym jego siostry. Brał udział w licznych potyczkach z KBW i NKWD.

5 lutego 1946 roku oddział Leona Taraszkiewicza dokonał w Parczewie akcji przeciwko komunistycznym władzom. Parczew był zamieszkały w większości przez ludność żydowską. Propaganda komunistyczna zrobiła z tej akcji wręcz wzorcowy przykład antysemityzmu oddziałów niepodległościowego podziemia. W czasie jednej z akcji został ciężko postrzelony, prawdopodobnie przez agenta UB ulokowanego w oddziale. Zmarł 3 stycznia 1947 roku, w czasie transportu do lekarza.