Rosenberg Ludwik

Ks. Ludwik Rosenberg – ur. 5 grudnia 1874 r. w Czerwonej Wsi koło Krzywinia, zm. 10 listopada 1943 roku w Prądniku Czerwonym, ksiądz Kościoła katolickiego, działacz społeczny i niepodległościowy. Po zdaniu matury w Lesznie, w 1896 roku rozpoczął studia teologiczne w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu. Święcenia kapłańskie przyjał 12 listopada 1899 roku w Gnieźnie. W latach 1900–1904 był wikariuszem i wiceprezesem Kółka Rolniczego i Katolickiego Towarzystwa Robotników Polskich. W lipcu 1906 roku objął probostwo w Lubaszu, gdzie 1907 roku pracował społecznie w Kółku Rolniczym i Banku Ludowym. Były to instytucje silne gospodarczo i finansowo, stanowiące ostoję polskości na nadnoteckim terenie w czasie zaboru pruskiego.

W 1912 roku był prezesem Polskiego Towarzystwa Wyborczego oraz wiceprezesem Polskiego Komitetu Wyborczego na powiat czarnkowski w wyborach do parlamentu Rzeszy Niemieckiej. Występował w wiecach przedwyborczych, wspierając polskich kandydatów na posłów. Podczas Powstania Wielkopolskiego nawoływał w kościele do walki przeciw zaborcy. W okresie międzywojennym pełnił funkcję inspektora duchownego w szkołach powszechnych powiatu czarnkowskiego. W marcu 1940 roku został aresztowany przez Niemców i osadzony w obozie przejściowym w Lubiniu. W kwietniu 1940 roku został zwolniony, a następnie wywieziony z Lubasza do Generalnego Gubernatorstwa. Zmarł w szpitalu Ojców Bonifratrów.