Konarski Stanisław

Ks. Stanisław Konarski – ur. 30 września 1700 r. w Żarczycach Dużych, zm. 3 sierpnia 1773 r. w Warszawie, dramatopisarz, poeta, tłumacz, edytor, pedagog, publicysta, reformator szkolnictwa i założyciel Collegium Nobilium w roku 1740, pijar. Pochodził z rodu szlacheckiego. Wcześnie stracił rodziców i znalazł się pod opieką wuja Antoniego Czermińskiego, kasztelana zawichojskiego. W roku 1709 oddany został do kolegium pijarskiego w Piotrkowie. W 1715 roku wstąpił do zakonu pijarów i rozpoczął nowicjat w Podolińcu. Został nauczycielem składni i poezji, a także zajmował się pracą katechetyczną i filozofią. W 1722 roku został wysłany przez władze zakonne do Warszawy jako nauczyciel retoryki w tamtejszym kolegium pijarskim.

W 1725 roku wyjechał na studia do Rzymu, pracował również jako nauczyciel retoryki w Collegium Nasarenum. Pracował również jako nauczyciel retoryki w Collegium Nasarenum. Studiował też m.in. we Francji i w Niemczech. W 1732 roku rozpoczął pracę edytorską nad zbiorem konstytucji i praw sejmowych – „Volumina Legum”. Po śmierci Augusta II popiera Leszczyńskiego i wydaje kilka dzieł politycznych, posłuje do Paryża zabiegając o poparcie dla Leszczyńskiego. W roku 1740 założył w Warszawie Collegium Nobilium.