Fedorowicz Tadeusz

Ks. Tadeusz Fedorowicz – ur. 4 lutego 1907 r. w Klebanówce koło Podwołoczysk, zm. 26 czerwca 2002 r. w Laskach, polski ksiądz katolicki, kierownik duchowy Zakładu dla Ociemniałych w Laskach, organizator Krajowego Duszpasterstwa Niewidomych. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w 1929 roku. Odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu, a następnie rozpoczął studia teologiczne w Seminarium Duchownym we Lwowie. 28 czerwca 1936 roku przyjął święcenia kapłańskie, po czym był duszpasterzem w Tarnopolu i Lwowie. W chwili wybuchu wojny był wikarym w parafii św. Marii Magdaleny we Lwowie oraz dyrektorem Domu Ubogich Miasta Lwowa.

Podczas okupacji sowieckiej w 1940 roku został aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu na Zamarstynowie. Wypuszczono go w czerwcu 1940 roku. Za zgodą arcybiskupa Bolesława Twardowskiego udał się dobrowolnie do Kazachstanu na zesłanie razem z Polakami wywożonymi z obszaru Małopolski Wschodniej. Sprawował tam w ukryciu obowiązki duszpasterskie. Był w Armii Władysława Andersa, jednak wystąpił z niej, gdy okazało się, że nie wszyscy Polacy mogą opuścić Związek Sowiecki. W 1943 roku został aresztowany przez NKWD i na kilka miesięcy osadzony w więzieniu w Semipałatyńsku. W 1944 roku, jako kapelan sformowanej w Sumach 4. Dywizji armii Berlinga, wrócił w nowe granice Polski. W listopadzie tego roku zwolniono go z wojska z powodów politycznych.

Na zaproszenie ks. Władysława Korniłowicza osiadł w Laskach i podjął pracę na rzecz niewidomych. Stał się bardzo ważnym autorytetem duchowym dla wielu kręgów warszawskiej inteligencji. Organizował dla tych środowisk dni skupienia i rekolekcje, wspierał duchowo w działaniach opozycyjnych względem PRL. Rozpoczął również prowadzenie trudnego w czasach PRL duszpasterstwa rodzin ziemiańskich i arystokratycznych. Podczas pontyfikatu Jana Pawła II był regularnym spowiednikiem papieża, z którym był zaprzyjaźniony jeszcze sprzed czasu pontyfikatu.