Kadłubek Wincenty

Wincenty Kadłubek – ur. ok. 1150 r., zm. 8 marca 1223 r. w Jędrzejowie, błogosławiony, biskup krakowski i kronikarz, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli renesansu XII w. Pierwsze nauki pobierał w katedralnej szkole krakowskiej pod kierunkiem Amileusza. Wspierał kolegiatę w Kielcach i katedrę w Krakowie. Szczególnie troszczył się o klasztory cysterskie w Jędrzejowie, Sulejowie i Koprzywnicy i bożogrobców w Miechowie, zwiększając ich uposażenie. W latach 1167-1185 studiował nauki wyzwolone i prawo w Paryżu lub Bolonii.

Był jednym z przywódców obozu reformatorskiego w polskim Kościele dążącego m.in. do wprowadzenia celibatu i uniezależnienia się Kościoła od władzy świeckiej. Był związany z kancelarią księcia Kazimierza Sprawiedliwego.Na jego polecenie Wincenty Kadłubek spisał po łacinie liczące cztery księgi dzieło pt. „Kronika polska”, które stanowi główne, aczkolwiek niezbyt wiarygodne źródło historii dziejów Polski tamtego okresu. W kronice tej podkreśla głównie moralny wymiar opisywanych wydarzeń. Był to drugi tego typu utwór w dziejach polskiej historiografii.