10. Rozstrzelana armia (Andrzej Kołakowski)

[Powrót do tekstów z płyty Oskarżeni o wierność]

10. Rozstrzelana armia (wykonanie – Andrzej Kołakowski)

Różańce ofiar, mgły nad rojstami
A tętent kopyt rytm wybija
To pułki armii rozstrzelanej
To przeszłość, która nie przemija.

Przez mgły pamięci, życia zamęt
Wędruje szwadron za szwadronem.
Błyszczą honorem klingi szabel
Stygnie koralem krew na skroniach

W ubeckich piwnicach przestrzelone czaszki
To śpiący rycerze majora Łupaszki
Wieczna chwała zmarłym, hańba ich mordercom
Tętno Polski bije w przestrzelonym sercu

W gęstym zaduchu współczesności
Kręcą się mroczne interesy
Na euro się przelicza kości
A pamięć leczy się ze stresu

Nad polskim Wilnem zaszło słońce
Snuje się wieczór niespokojny
A Matka Ostrobramska wita
Swe dzieci wracające z wojny

Od wrót Ostrej Bramy do katowni Gdańska
Tak się zakończyła przygoda ułańska
Zagrała pobudka, rżą w przestworzach konie
Odpoczną żołnierze na niebiańskich błoniach
Wieczna chwała zmarłym, hańba ich mordercom
Tętno Polski bije w przestrzelonych sercach