5. Ku Słońcu! (Dawid Hallmann)

[Powrót do tekstów z płyty Prymas Hlond]

5. Ku Słońcu! [4:18] (Dawid Hallmann)

Utwór zawiera fragment homilii „Zadania kobiety katolickiej”, skierowanej do kobiet i wygłoszonej w kościele Matki Bożej Zwycięskiej w Warszawie 23 czerwca 1946.

Jak Polska nie może zniknąć z kontynentu, tak Kościół nie może zniknąć z życia polskiego. Jest nauczycielem narodu, przewodnikiem przez dzieje, autorytetem moralnym w każdej sytuacji. Z wszechświatowych wstrząsów i pokus Kościół wskaże także współczesnemu światu drogę w nowe czasy. Ale pamiętać należy, że Kościół to nie tylko hierarchia, lecz także ta ogromna społeczność wyznawców Chrystusowych, która trwa w jedności wiary. Kościołem bożym spadkobierczyniami jego posłannictw jesteście również wy, kobiety polskie.

Stójcie niezłomnie z Kościołem w tę wielką godzinę wojen Pańskich, która na ogromnych połaciach globu wre i zmaga się jako dziejowa walka o Boga i o człowieka, o uczciwe zasady życia i o promienne jutro świata. Kobiety Warszawy! Pozostawmy za sobą popioły wojennych wspomnień, prochy pokuty, gruzy utraconego mienia. Idźmy ku słońcu! Idźmy ku prawdzie, idźmy ku sprawiedliwości, idźmy ku Bogu. Niech wiarą różowieją zapadłe lica, niech  nadzieją zabłysną zmęczone źrenice, niech się dusze łaską Bożą prężą. Serc nie ścieśniać! Myśl rozwierać ku wielkim bożym prawdom. Pomnijmy sfałszowanej kobiecości, W tajemnicach życia sakramentalnego, we wzlotach nadprzyrodzonego bytu łaski, szukajcie, kobiety polskie tych odruchów, tych pobudek i tych mocy, które w Niepokalanym Sercu Maryi towarzyszyły Jej hymnowi wielkości dziękczynienia: Magnificat! Uwielbiaj, duszo moja, Pana!

Kobiety, polskie, kobiety Warszawy! Idźćcie w swe posłannictwa z różańcem w ręku i z błogosławieństwem tej Zwycięskiej Pani, która i za dni naszych ściera swą dziewiczą stopą, głowę węża kusiciela. Amen!