10. Koniec (Lao Che)

[Powrót do tekstów z płyty Powstanie Warszawskie]

10. Koniec (wykonanie – Lao Che)

Powiedz wdzięczna kobzo moja
U mnie lico – duma twoja
Cóż może być piękniejszego
Nad człowieka rycerskiego?

Husarz zasie w mocnej zbroi,
Warownym obozem stoi,
Który po sytym obiedzie,
Straż zarazem swą zawiedzie,

Pod świętym chorągwiami,
Głośny trąbom i bębnami,
Bieży pochylony lasem,
Dla sławy dla zysku czasem,

Idzie żołnierz borem lasem,
Przymierając z głodu czasem,
Suknia na nim nie blakuje,
Wiatr przez dziury przelatuje,
Trzeba by go poratować,
Soli jemu nie żałować.

Powiedz wdzięczna kobzo moja,
U mnie lico – duma twoja,
Aż ktoś znowu zacznie myśleć,
Żeby mną se mordę wytrzeć.

Czuwaj!