3. Na lipę słowiańską (Ludola)

[Powrót do tekstów z płyty Przedwiośnie]

3. Na lipę słowiańską (wykonanie – Ludola)

Lipo zielona! Drzewo Ojczyste
Co na mnie kwiaty strzęsasz złociste
I cień daleki rzucasz dokoła
Drzewo rodzinne, ozdobo sioła

Twoich gałęzi mnogie ramiona
Jako słowiańskie nasze plemiona
W jednym pniu silnym w ziemi się łączą
Jeden kwiat sypią i miody sączą
Gdy Niemiec z Ciebie skórę obdziera
Gdy Cię waragska rąbie siekiera
Ty jednak silna w następnym lecie
Znowu też same rozrzucasz kwiecie

Ludy słowiańskie! Toż my podobnie
Jak nasza lipa rosnąc nadobnie
Przetrwali długie dziejowe burze
Pioruny grady i wichry duże
Z gałęzi naszych cóż nie zrobiono!
Spójrzcie na Polskę na grób schyloną
A toż to z onej o bracia wierni
Krzyż się ogromny na ziemi czerni

Z krainy serbskiej z tej ziemi bólu
Sterczą mogiły w Kosowym Polu
Z Czech światosławnych z wielkiej Morawy
Krew płynie w nurtach srebrnych Wełtawy
Nasze Pomorze sławne przed laty
Niecnota Niemiec zmienia w warsztaty
Lipo słowiańska! Gdzie twoja chwała!
Czyś ty już nasza lipo, spróchniała?

Nicze już więcej z Ciebie nie będzie?
Jak krzyż i warsztat na naszej grzędzie?
Oj cicho pisklę – moje konary
Jeszcze się zdadzą królom na mary
Oj cicho pisklę, ucisz swe płacze
Z mojego drzewa skrzypki prostacze
Nastrój na nutę wielką podniosłą
Żeby w tym ludu serce urosło

Żeby zagrały wszystkie krwi krople
Żeby ta chwała co leży w Gople
Buchnęła w niebo ze swojej mogiły
Żeby się słońca dwa rozświeciły
Jedno to jasne na modrej fali
Drugie słowiańskie – z słowa i stali!

wiersz Teofila Lenartowicza