7. Słowa pożegnania (Ludola)

[Powrót do tekstów z płyty Świat był piękniejszy tego lata]

7. Słowa pożegnania [4:10] (sł. Edward Eugeniusz Chudzyński ps. „Edward”, muz. Ludola, wykonanie – Ludola)

Zagasiła nas ciszą noc październikowa.
Powiedziała „żegnajcie” skowyczącym sercom.
Pomnik nam się rozsypał. Sława kolorowa.
Stała się nagle w oczach spopielałą twierdzą.

Pora jechać w nieznane. Zabrać ziemi grudkę,
Na grobową pamiątkę po umarłym mieście.
I już się nie oglądać, zostać ze swym smutkiem.
A myśli wszystkie zamknąć w pożegnania geście.

Po co myśleć? Nie trzeba, gdy się w mrok odchodzi,
– Ten co pojąć nie umiał, musi nienawidzieć.
Po co pytać? Daremnie czekać na odpowiedź.
Niech ta krew spadnie na nas! Niech za nami idzie!

Pora jechać w nieznane. Zabrać ziemi grudkę,
Na grobową pamiątkę po umarłym mieście.
I już się nie oglądać, zostać ze swym smutkiem.
A myśli wszystkie zamknąć w pożegnania geście. (x2)