Płonie ognisko i szumią knieje

[Powrót do polskich pieśni patriotycznych]

Jedna z najpopularniejszych pieśni harcerskich. Twórca pieśni, Jerzy Braun, w momencie pisania utworu, czyli w latach 1918-1919 był maturzystą II Gimnazjum w Tarnowie. Drużynowy, o którym mówią słowa, to „Druh Bajdała” – Władysław Wodniecki, kierujący drużyną harcerską, do której należał autor. Tekst wydrukowano po raz pierwszy w harcerskim miesięczniku „Czuwaj” w 1920 roku.

Płonie ognisko i szumią knieje

Płonie ognisko i szumią knieje
Drużynowy jest wśród nas
Opowiada starodawne dzieje
Bohaterski wskrzesza czas

O rycerstwie znad kresowych stanic
O obrońcach naszych polskich granic
A ponad nami wiatr szumny wieje
I dębowy huczy las

Już do odwrotu głos trąbki wzywa
Alarmując ze wszech stron
Staje wiara w ordynku szczęśliwa
Serca biją w zgodny ton

Każda twarz się uniesieniem płoni
każdy laskę krzepko dzierży w dłoni
a z młodzieńczej się piersi wyrywa
pieśń potężna pieśń jak dzwon