Tam na błoniu błyszczy kwiecie

[Powrót do polskich pieśni patriotycznych]

Pieśń powstała w latach 1830–1831. Melodia (jedna z wersji tej piosenki) pochodzi prawdopodobnie od hrabiego Gallenberga – znanego twórcy baletów. Niektórzy badacze przypisują ją jednak Fryderykowi Chopinowi. Utwór, znany był również pod tytułem „Ułan na wedecie” oraz „Ułan i dziewczyna”. Zdobył szczególną popularność wśród żołnierzy powstania listopadowego. Pieśń śpiewano także na melodię ludową. W okresie I wojny światowej pieśń ta była wykonywana w Legionach Polskich na melodię lwowskiej ulicy.

Tam na błoniu błyszczy kwiecie

Tam na błoniu błyszczy kwiecie
Stoi ułan na wedecie
A dziewczyna, jak malina
Niesie koszyk róż

Stój poczekaj moja duszko!
Skąd tak drobną stąpasz nóżką?
Jam z tej chatki, rwałam kwiatki
I powracam już

Próżne twoje są wymówki
Pójdziesz ze mną do placówki
Och ja biedna, sama jedna
Matka czeka mnie

Może kryjesz wroga tłuszczą
Daj buziaka to cię puszczę!
Jam nie taka, dam buziaka
Tylko z konia zsiądź!