Siekiera, motyka

[Powrót do polskich pieśni patriotycznych]

„Siekiera, motyka” była piosenką popularną na ulicach Warszawy w czasie okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej. W lekki sposób opowiada ona o życiu w okupowanej stolicy. Powstała w 1942 roku , śpiewana była w wielu wariantach z różnymi zwrotkami. W 1943 roku została opublikowana po raz pierwszy w wydawnictwie podziemnym, w zbiorku „Posłuchajcie, ludzie…”. Autorką słów piosenki była Anna Jachnina. Utwór szybko zdobył uznanie ludności miasta i był wykonywany przez kapele uliczne, co było wówczas przez Niemców zabronione od 1942 roku. Od pierwszych taktów melodii tej piosenki, granej na flecie, rozpoczynały się audycje Radia Solidarność w Regionie Mazowsze, piosenka pojawia się też w filmie „Zakazane piosenki” z 1946 roku.

Siekiera, motyka

Siekiera, motyka, bimber, szklanka
W nocy nalot, w dzień łapanka
Siekiera, motyka, gaz i prąd
Kiedy oni pójdą stąd

Siekiera, motyka, piłka, linka
Tu roboty, tam Treblinka
Siekiera, motyka, piłka, gwóźdź
Masz górala to mnie puść

Ref.
Co tu robić, o czym śnić
Szkopy nam nie dają żyć
Ich kultura nie zabrania
Na ulicy polowania

Siekiera, motyka, styczeń, luty
Szkop z Italcem gubią buty
Siekiera, motyka, linka, drut
Dziś pan malarz jest kaput

Siekiera, motyka, bimber, alasz
Przegrał wojnę głupi malarz
Siekiera, motyka, piłka, nóż
Przegrał wojnę już, już, już

[Ref.]

Siekiera, motyka, bimber, szklanka
W nocy nalot, w dzień łapanka
Siekiera, motyka, gaz i prąd
Kiedy oni pójdą stąd