Zośka

[Powrót do polskich pieśni patriotycznych]

Piosenkę poświęcono żołnierzom bohaterskiego batalionu Szarych Szeregów „Zośka”. Autor tekstu i melodii Donat Czerewacz,  słowa zaczął układać w pierwszych dniach września 1944 roku, jeszcze na Starym Mieście, Najpierw narodził się refren. Pozostałe zwrotki układał na Czerniakowie. Ale pełny tekst wraz z zapisem muzycznym, zrobionym przez Jerzego Zakrzewskiego, powstał dopiero na prawym brzegu Wisły, w szpitalu polowym. Tam też, ci powstańcy, którzy zdołali wydostać się z Czerniakowa i przeprawić przez Wisłę, śpiewali po raz pierwszy piosenkę w całości. Było to już po upadku powstania.

„Zośka” to pseudonim harcmistrza Tadeusza Zawadzkiego, pierwszego komendanta Grup Szturmowych na terenie stolicy, podporucznika Armii Krajowej.

Zośka

Szare hełmy błyszczą stalą
Rytm podkutych nóg
Twardo dudni bruk
Hej, niech zmyka wróg!
To szturmowcy drogą walą
Śpiewa chłopców chór
W cekaemów i peemów wtór
Do boju!

Zośko, Zosiu, hej, Zosieńko!
Maszerować chodź, panienko
Przecież idziem w bój
W tan przy świście kul
Seryjką z peemu
W rytm tego refrenu
Wybijaj takt

Cóż, że czasem kula draśnie
Cóż, że tryśnie krew
Brzmi szturmowy śpiew
Nasz bojowy zew!
A gdy który śmiercią zaśnie
To przyjemnych snów!
Spotkamy się jutro może znów
Kolego!

Zośko, Zosiu, hej, Zosieńko!
Łezkę z oka otrzyj ręką
Chociaż może padł
Ten, co serce skradł
Szturmowa to dola
Śmierć, nigdy niewola
Geesa los!

Hej, Zosieńko, hej, panienko!
Po cóż próżne łzy?
Wszakże z naszej krwi
Wolne wstaną dni
I wdziejemy znów z piosenką
Panterkowy strój
I z zabawą, chociaż krwawą w bój
Kochanie!

Zośko, Zosiu! Hej, Zosieńko!
Weźmy wszyscy się pod rękę
W te radosne dni
Maj bzem będzie kwitł
Pójdziemy łanami
Tkanymi chabrami
Ty, ja i my!