15. Żołnierze Wyklęci cz. II (Tadek)
[Powrót do tekstów z płyty Niewygodna Prawda 2]
15. Żołnierze Wyklęci cz. II (Historia Roja), zobacz: Mieczysław Dziemieszkiewicz ps. Rój [3:00] (produkcja: P.A.F.F, sł. Tadek, wykonanie – Tadek)
Ostatnie pożegnanie, choć przeżycie było cudem,
chciał porozmawiać z matką, sprawdzić jak żyje z tym bólem.
Czasu nie ma, żeby popaść nad grobem brata w zadumę,
rozpłynęli się we mgle, by ich nie dosięgły kule.
Mogił coraz więcej, więzienia pękały w szwach,
oni niepodległość mieli dalej w swoich snach.
Czemu nowa okupacja miała być akurat lepsza?
Obie trwały wszak od września…
Dla tych niezłomnych ludzi myśl nadrzędna była prosta:
wojna się skończy, kiedy wolna będzie Polska!
Wokół terror stalinowski, egzekucje, przesłuchania,
wybrali walkę do końca ostatniego powstania.
Część wierzyła, że ten koszmar nie może trwać wiecznie,
nie wierzyli, że nie przyjdą sojusznicy w potrzebie.
Niech historia końca wojny pozostanie ostrzeżeniem
i niech tych walecznych ludzi nie pochłonie zapomnienie.
[Ref. (x2)]
Gdy polscy oficerowie* patrzyli na Was z niebios, [chodzi o zamordowanych w Katyniu w 1940r.]
Wy chcieliście honor Polski objąć ostatnią opieką.
Wy byliście niepodlegli, nawet pod ostatnia strzechą,
mimo stalinowskich kłamstw nie zapomnę Was na pewno.
Ci, co za butelkę wódki mordowali patriotów,
dostają emerytury, żyją bez żadnych kłopotów.
Specjaliści od pijaru* wypuszczają tomy gniotów, [pijar (z angielskiego PR: pi ar) – wizerunek, marketing]
zdrajców usprawiedliwiają, z Polaków robią idiotów.
Ofiary ubeckich więzień i wojskowej informacji*, [Informacja Wojskowa – organ kontrwywiadu wojskowego działający w PRL, odpowiedzialny za represje wśród żołnierzy Wojska Polskiego, Armii Krajowej, Wolności i Niezawisłości, Narodowych Sił Zbrojnych oraz ludności cywilnej]
gniją gdzieś w tej ziemi, w czasach demokracji.
Ta muzyka żąda prawdy, nie moich prywatnych racji,
walczy o pamięć poległych bohaterów naszej nacji.
I choć wiem, że tym zgiełku rzucam tylko kilka słów,
to prawdy kilka kropli spadnie na te kilka głów.
Niech ten biały dumny orzeł się odrodzi w sercach znów,
żeby młody, polski naród urósł w siłę i był zdrów.
Teraz Żołnierze Wyklęci ze wszystkich okręgów,
padam na kolana, składam hołd dla bohaterów.
Biało-czerwona w flaga w moim sercu wbita tkwi,
Wy skończyliście w tych barwach: blada twarz i plama krwi.
[Ref. (x2)]