Nowy Rok bieży

[ Powrót do kolęd ]

Krzysztof Krawczyk – „Nowy Rok bieży”

Nowy Rok bieży

Nowy Rok bieży,
w jasełkach leży.
A kto, kto?
Dzieciątko małe
dajcie Mu chwałę
na ziemi.

Leży Dzieciątko
jako jagniątko.
A gdzie, gdzie?
W Betlejem mieście
tam się pospieszcie
znajdziecie.

Jak Go poznamy,
gdy Go nie znamy
Jezusa?
Podło uwity
nie w aksamity,
ubogo.

Anieli grają,
wdzięcznie śpiewają.
A co, co?
Niech chwała będzie
zawsze i wszędzie
Dzieciątku.

Królowie jadą
z wielką gromadą.
A skąd, skąd?
Od Wschodu słońca
szukają końca
Zbawienia.

Skarb otwierają,
dary dawają.
A komu?
Wielcy królowie
możni panowie
Dzieciątku.

Wół, osioł ziewa
parą zagrzewa.
A jakoż?
Klęcząc, padając
chwałę oddając
przy żłobie.

Pójdźcie kapłani
do tejże stajni.
A proście.
Niech w rękach waszych
a ustach naszych
Bóg rośnie.

Pójdźcie Panienki
do tej stajenki
klęknijcie.
Wasz oblubieniec
da rajski wieniec
dziękujcie.

Pójdź miła młodzi
Jezus się rodzi
w stajence.
Daryć przynosi
rączki podnosi
dziecięce.

Kolęda „Nowy rok bieży” powstała prawdopodobnie w XVII wieku. Zapis kolędy można znaleźć w zapisach z poaczątku XVIII wieku, ale jej tekst i melodia z czasem uległy licznym modyfikacjom. Znana dziś melodia kolędy została zapisana w 1843 roku roku przez ks. Michała Mioduszewskiego w „Pastorałkach i kolędach”. Autorzy kolędy pozostają jednak anonimowi.

Powstała też patriotyczna wersja kolędy „Nowy Rok bieży”, która opisuje nastroje legionistów po walce z Moskalami, napisana zapewne przez samych żołnierzy:

Nowy Rok bieży,
Na ziemi leży,
A kto, kto?
Polak z Moskalem,
Ranni nawzajem
Śmiertelnie.

Leżą w stajni
Żołnierze ranni
Od armat.
Wczoraj się bili,
Wzajem ranili ―
Dziś to brat.