Schuman Robert

Robert Schuman – ur. 29 czerwca 1886 roku w Luksemburgu, zm. 4 września 1963 roku w Scy-Chazelles koło Metz, francuski polityk, mąż stanu, dwukrotny premier Francji, reformatorski minister finansów oraz minister spraw zagranicznych, będący jedną z kluczowych postaci w kształtowaniu powojennej Europy i stosunków transatlantyckich, uznawany za jednego z ojców Unii Europejskiej, Rady Europy i NATO. Sługa Boży Kościoła rzymskokatolickiego.

Sam o sobie mówił:

„Luksemburczyk z urodzenia, wykształcony w Niemczech, rzymski katolik z przekonania i Francuz z serca”.

Jego rodzice pochodzili z Lotaryngii, która należała wtedy do Niemiec, Robert Schuman studiował więc na niemieckich uczelniach w Bonn, Monachium i Berlinie, studia ostatecznie ukończył w Strasburgu. W tym czasie zaangażowany był również w działalność niemieckich katolickich stowarzyszeń studenckich. Po I wojnie światowej, kiedy Lotaryngia została ostatecznie przywrócona Francji, Robert Schuman włączył się do życia politycznego.

W 1918 roku zdobył mandat mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego i pracował jako parlamentarzysta do 1940 roku, kiedy to nie zgodził się na kolaborację z Niemcami i został umieszczony przez rząd Vichy w areszcie domowym. Po roku uciekł z aresztu i przyłączył się do ruchu oporu, co po wojnie przyniosło mu duży autorytet na tle innych polityków oskarżonych o kolaborację z Niemcami. Szacunek, jakim się cieszył, wynikał również z tego, że Robert Schuman praktykował te same cechy w życiu publicznym, które charakteryzowały go jako chrześcijanina w życiu prywatnym, czyli prostotę, uczciwość, tolerancję, zdolność przyjmowania argumentów drugiej strony oraz szacunek dla drugiego.

Od 24 listopada 1947 do 26 lipca 1948 pełnił funkcję premiera Francji, z ramienia Ludowego Ruchu Republikańskiego. W latach 1948–1953 pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych Francji. Będąc gorliwym katolikiem, Robert Schuman prawie każdego ranka uczęszczał w Paryżu na Mszę Świętą, co powodowało, że przeciwnicy zarzucali mu działanie według wskazówek Watykanu.

9 maja 1950 roku został przedstawiony tzw. plan Schumana, który miał za zadanie ekonomicznie powiązać Francję i Niemcy. Dzięki wspólnej koordynacji produkcji stali i wydobycia węgla można było kontrolować przemysł zbrojeniowy Zachodnich Niemiec i zarazem zintegrować go z innymi gospodarkami. Dzięki temu wojna stałaby się niemożliwa z przyczyn ekonomicznych. Plan miał również za zadanie podwyższyć stopę życiową społeczeństw.

To porozumienie, między Francją a Niemcami w sprawie wspólnego zarządzania przemysłami stalowym i węglowym na terenie Zagłębia Ruhry, do którego doprowadził Robert Schuman we współpracy z z Jeanem Monnetem i kanclerzem Niemiec Konradem Adenauerem przyczyniło się do powstania Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, której następcą stała się Wspólnota Europejska, a od 2009 roku Unia Europejska.

W latach 1958–1960 Robert Schuman był przewodniczącym Parlamentu Europejskiego. Zmarł 4 września 1963 roku w swoim wiejskim domu w Scy-Chazelles 5 km od Metz. Początkowo został pochowany na miejscowym cmentarzu; potem jego prochy przeniesiono do kaplicy templariuszy stojącej naprzeciw jego domu.

Po śmierci Roberta Schumana szybko rozpowszechniła się opina o jego świętości za życia i już wkrótce zaczęto gromadzić materiały do procesu beatyfikacyjnego. Założony 15 sierpnia 1988 roku Instytut Świętego Benedykta Patrona Europy, który skupia europejskich polityków, intelektualistów i duchownych, stał się głównym inicjatorem wyniesienia Roberta Schumana na ołtarze. Swoje działania członkowie Instytutu uzasadniali w następujący sposób:

Robert Schuman w ponurych czasach po ostatniej wojnie światowej przeciwstawił demokratyczny model sprawowania władzy „modelowi babilońskiemu” – władzy nacjonalistycznej i ateistycznej: przez pojednanie zbudować „wspólnotę narodów” w wolności, sprawiedliwości, solidarności i pokoju, które są głęboko zakorzenione w wartościach chrześcijańskich, w szacunku do człowieka, w prawach człowieka i swobodach obywatelskich. Mimo wielu ataków jako wierzący chrześcijanin przedstawiał

 

przekonująco to podstawowe założenie w swoim życiu i w swojej działalności politycznej.”

Kościół katolicki rozpoczął 14 maja 2004 proces beatyfikacyjny Roberta Schumana.