Hibner Juliusz

Juliusz Hibner – prawidłowa pisownia: Juliusz Hübner, właśc. Dawid Szwarc, ur. 12 października 1912 r. w Grzymałowie, zm. 13 listopada 1994 r. w Warszawie. Działacz komunistyczny pochodzenia żydowskiego, uczestnik hiszpańskiej wojny domowej, generał brygady LWP,  dowódca KBW i Wojsk Wewnętrznych, fizyk, zbrodniarz stalinowski. Przed II wojną światową działał w Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy i w KPP. Za antypolską działalność był więziony. Od 1941 roku służył w Armii Czerwonej, po bitwie pod Lenino uznany za zaginionego i „pośmiertnie” uhonorowany tytułem Bohatera Związku Radzieckiego. W rzeczywistości został ranny w obie nogi i – długo nierozpoznany – był leczony w szpitalu wojskowym.

Po wojnie kierował zwalczaniem antykomunistycznego podziemia oraz prowadzeniem akcji propagandowych i pacyfikacyjnych, utrwalając władzę komunistów w Polsce. Dowodzone przez Hibnera oddziały KBW są obciążone licznymi zbrodniami i represjami stosowanymi wobec działaczy opozycji i ludności cywilnej. Szybki awans Hibnera w KBW i MBP świadczy o zaufaniu żywionym do niego przez kierownictwo PZPR i władze sowieckie. Od 1959 roku w stanie spoczynku. W latach 1960-1969 zdobył stopień doktora nauk fizycznych i pracował w Instytucie Badań Jądrowych w Świerku. Po przejściu na emeryturę mieszkał w Warszawie i Paryżu, gdzie prowadził wykłady z fizyki jądrowej na wyższych uczelniach. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

« Powrót do Leksykonu