Pol Wincenty

Wincenty Pol – ur. 20 kwietnia 1807 r. w Lublinie, zm. 2 grudnia 1872 r. w Krakowie, polski poeta i geograf. Wziął udział w Powstaniu listopadowym, był ranny w czasie walk i w uznaniu zasług został odznaczony orderem Virtuti Militari i awansowany do stopnia podporucznika. Po upadku Powstania organizował pomoc dla Powstańców udających się na emigrację. W obawie przed represjami ze strony zaborców przez kilka miesięcy ukrywał się w Zakopanem. Pod koniec 1835 roku przebywał w Zagórzanach koło Gorlic, gdzie powstała Pieśń o ziemi naszej, najpopularniejszy utwór Pola, stanowiący poetycki opis regionów Polski.

W czasie rzezi galicyjskiej Jakuba Szeli w 1846 roku schronił się w dworze w Polance, który wkrótce spłonął wraz z całym dobytkiem piśmienniczym Wincentego Pola. Te doświadczenia sprawiły, że zmienił poglądy na antychłopskie i antydemokratyczne. Rok później został aresztowany za rzekomy udział w przygotowaniach do wybuchu Powstania krakowskiego. Do niektórych jego wierszy poświęconych Powstaniu listopadowemu skomponowano muzykę i zaczęły one funkcjonować jako pieśni narodowo-patriotyczne. Były to m.in. „Krakusy”, „Pierwsza rocznica 29 listopada”, „Śpiew z mogiły”.

« Powrót do Leksykonu