Bielawski Oskar

Oskar Bielawski – urodzony 20 lutego 1891 roku w Homlu i zmarły 14 listopada 1973 roku w Warszawie – polski lekarz psychiatrii, kapitan rezerwy WP, twórca psychiatrii reformowanej. W 1910 roku Bielawski rozpoczął studia medyczne w Dorpacie, w 1914 roku został powołany jako podlekarz do rosyjskiej armii carskiej. Był ordynatorem szpitala, pociągu sanitarnego a do 1917 roku lekarzem 100 pułku piechoty. Oskar Bielawski walczył na froncie rumuńskim i został ranny podczas starć – odznaczono go carskimi orderami: Św. Stanisława II i III klasy oraz Św. Anny III klasy. Po rewolucji kontynuował studia medyczne w Odessie uzyskując dyplom lekarza, tam także wstąpił do III Korpusu Polskiego, w 1921 roku został zwolniony do rezerwy.

Po wojnie z bolszewikami pracował w Zakładzie Psychiatrycznym w Dziekance, prowadząc działalność publicystyczną i naukową. W 1929 roku został dyrektorem Zakładu Psychiatrycznego w Kościanie, reformując go w zakład leczniczy. W 1935 roku założył pismo „Higjena Psychiczna” – Oskar Bielawski był zwolennikiem łagodnego traktowania pacjentów chorych psychicznie. Podczas II wojny światowej walczył w bitwie nad Bzurą, został ranny i lata wojny spędził w niemieckiej niewoli, w oflagach, gdzie nadal był aktywny na polu psychiatrii. Po wojnie intensywnie rozwijał psychiatrię w Polsce, w 1950 roku stworzył oddział odwykowy dla alkoholików w Siekowie, a także oddziały dla dziewcząt i chłopców. Na skutek donosu i działalności UB zwolniony z pracy, następnie pracował w Poznaniu oraz w Warszawie i Otwocku. Wojewódzki Szpital Neuropsychiatryczny w Kościanie nosi imię Oskara Bielawskiego.

« Powrót do Leksykonu