Bożek Arka

Arka Bożek, wł. Arkadiusz Bożek – ur. 12 stycznia 1899 w Markowicach i zm. 28/29 listopada 1954 w Katowicach – polski działacz niepodległościowy na Śląsku Opolskim. Urodził się w chłopskiej rodzinie, po niemieckiej szkole podstawowej uczył się w szkole wieczorowej. Dzięki lekturze „Krzyżaków” Henryka Sienkiewicza (po niemiecku) przebudziła się w nim polskość. W czasie I wojny światowej walczył jako ochotnik w niemieckim wojsku (we Francji i we Włoszech), za odwagę i odniesione rany został awansowany na sierżanta. Po wojnie nabrał lewicowych przekonań i związał się także z polskim ruchem narodowym – był m.in. radnym gminy Markowice. Wstąpił do POW Górnego Śląska i dowodził 2 kompanią 4 pułku raciborskiego. Podczas I Powstania śląskiego walczył z niemieckimi bojówkami w Raciborzu. Brał udział w przygotowaniach do plebiscytu w 1921 roku.

Podczas III Powstania śląskiego był łącznikiem z aliantami i ich Komisją Międzysojuszniczą. Był następnie aktywnym działaczem Związku Polaków w Niemczech, był posłem na sejmik prowincjonalny w Opolu i powiatowy w Raciborzu – Bożek kandydował z ramienia Polsko-Katolickiej Partii Ludowej. Publikował odezwy do Polaków, w których wzywał ich do oporu przed germanizacją. 29 maja był celem nieudanego zamachu na jego życie podjętego przez Gestapo.

Wraz z wybuchem II wojny światowej udał się do Francji, tam został mianowany członkiem Rady Narodowej RP przez Władysława Raczkiewicza. Przybywał także z Józefem Hallerem w USA. Po wojnie został wicewojewodą śląsko-dąbrowskim, należał do PSL i ZSL. Usunięty ze stanowiska w 1950 roku z powodów politycznych. Zmarł po ciężkiej chorobie.

« Powrót do Leksykonu